In de naam van de Roos
Een beroemd boek van de Italiaanse schrijver Umberto Eco heet ‘De naam van de Roos’. In het boek gaat het niet zozeer over echte rozen, maar vooral over allerlei levensverhalen die met en door elkaar zijn verweven in een ingewikkeld middeleeuws religieus (moord)mysterie. In het boek is een veelheid van lagen te ontdekken. Zo is in de hoofdpersoon William van Baskerville en zijn hulp Adson zonder veel moeite een beroemd verhaal over Sherlock Holmes en zijn hulp Watson te herkennen: ‘The Hound of the Baskervilles’…
In Sittard speelt zich een beetje hetzelfde af, al zijn de meeste verhalen hier veel vriendelijker! De roos is echter ook in Sittard symbool van een veelheid van verhalen en regelmatig zijn meerdere lagen herkenbaar. Deels zijn dit religieuze verhalen en dat is geen wonder als we naar de sterk religieus gekleurde geschiedenis van Sittard kijken. We zien dan onder andere de roos als symbool voor Maria, de ‘roos zonder dorens’ (Onze Lieve Vrouwe van het Heilig Hart en Onze Lieve Vrouwe Behoudenis der Kranken bijvoorbeeld. Ook de rozenkrans en natuurlijk Sittards stadspatrones Sint Rosa zijn duidelijke religieuze verwijzingen naar de roos.
Daarnaast zijn er echter ook verbanden zichtbaar met mensen die in de afgelopen eeuw de roos als hun beeldmerk hebben gebruikt, nagelaten in het leven in de stad. Dit kan variëren van deken Tijssen (‘de man met de rozenkrans’) tot en met Sittards beroemdste zoon Toon Hermans, die naast zijn bezinnende teksten en devotie tot de heilige Gemma ook met het lied ‘24 Rozen’ een duidelijk spoor trok door stad en wereld. De Geheime Tuinen van Sittard vertellen aan de hand van groene en dus rustgevende plekken in de stad, zoals de Jardin d’Isabelle, de eeuwenoude volkstuinen, de Gemmahof, de Hof van Olijven en zoveel andere oases van rust, het verhaal van mensen. Verhalen van vreugde, van gedichten, van muziek, maar ook van dood, verderf en bokkenrijders. Het is het verhaal van mensen vroeger, maar verbonden en geijkt aan het verhaal van mensen nu, van u en mij. Een van de tuinen is de ‘Jardin des Roses’, naast het Toon Hermanshuis. In deze tuin wordt tevens de link zichtbaar naar de andere, pijnlijke, kant van de roos. Het Toon Hermanshuis, waar kankerpatiënten en hun naasten worden opgevangen, verwijst immers tevens naar de dorens van de roos..
De roos als beeldmerk
Als beeldmerk, ‘logo’ van de beweging is, vanwege de toepasselijkheid en de veelzijdigheid dan ook de roos gekozen. Maurice Mentjens, topdesigner, inwoner van Sittard-Geleen en lid van de werkgroep Geheime Tuinen, heeft het hier afgebeelde logo ontworpen welke deze site en het drukwerk sieren. Ook bij het in juni 2014 verschenen boekje is dit beeldmerk prominent aanwezig. Vanzelfsprekend zal ook de serie roestvaststalen zuilen, die als bebording zullen gaan dienen in het najaar van 2014, voorzien worden van dit beeldmerk. Wij nodigen u van harte uit eens mee te wandelen langs en vooral door de Geheime Tuinen van Sittard.
Geheime tuinen van Sittard is een werkgroep van Vereniging Sittards Verleden.